از طریق چند عملکردی بودن کربوهیدرات‌ها، واکنش‌های فیشر کاتالیز شده با اسید، به تولید مخلوطی از الیگومرها منجر می‌شوند که در آن به طور متوسط بیش از یک واحد گلیکاسیون به یک میکروسفر الکلی متصل است. تعداد متوسط واحدهای گلیکوز متصل به یک گروه الکل به عنوان (میانگین) درجه پلیمریزاسیون (DPI) توصیف می‌شود. شکل 2 توزیع یک پلی‌گلیکوزید آلکیل با DP=1.3 را نشان می‌دهد. در این مخلوط، غلظت الیگومرهای منفرد (مونو، دی، تری، گلیکوزید) تا حد زیادی به نسبت گلوکز به الکل در مخلوط واکنش وابسته است. میانگین درجه پلیمریزاسیون (DP) یک ویژگی مهم در رابطه با شیمی فیزیک و کاربردهای پلی‌گلیکوزیدهای آلکیل است. در یک توزیع تعادلی، DP- برای یک طول زنجیره آلکیل معین- به خوبی با خواص اساسی محصول، مانند قطبیت، حلالیت و غیره همبستگی دارد. در اصل، این توزیع الیگومر را می‌توان توسط PJFlory برای توصیف توزیع الیگومر محصولات مبتنی بر مونومرهای چند عاملی توصیف کرد که می‌تواند برای پلی‌گلوکوزیدهای آلکیل نیز اعمال شود. این نسخه اصلاح‌شده از توزیع فلوری، پلی‌گلیکوزیدهای آلکیل را به عنوان مخلوطی از الیگومرهای با توزیع آماری توصیف می‌کند.
محتوای گونه‌های منفرد در مخلوط الیگومر با افزایش درجه پلیمریزاسیون کاهش می‌یابد. توزیع الیگومر به‌دست‌آمده توسط این مدل ریاضی با نتایج تحلیلی مطابقت خوبی دارد (به فصل 3 مراجعه کنید). به عبارت ساده، میانگین درجه پلیمریزاسیون (DP) مخلوط‌های آلکیل پلی‌گلیکوزید را می‌توان از درصد مولی pi گونه‌های الیگومری مربوطه "i" در مخلوط گلیکوزید محاسبه کرد (شکل 2).