سنتز کربنات های آلکیل پلی گلیکوزید

کربنات های آلکیل پلی گلیکوزید با ترانس استریفیکاسیون آلکیل مونوگلیکوزیدها با دی اتیل کربنات تهیه شدند (شکل 4). به منظور اختلاط کامل واکنش دهنده ها، ثابت شده است که استفاده از دی اتیل کربنات بیش از حد مفید است به طوری که هم به عنوان جزء استریفیکاسیون و هم به عنوان حلال عمل می کند. 2 مول - درصد از محلول هیدروکسید سدیم 50 درصد به صورت قطره‌ای به این مخلوط با هم زدن در دمای 120 درجه سانتیگراد اضافه می‌شود. پس از 3 ساعت تحت رفلاکس، مخلوط واکنش تا دمای 80 درجه سانتیگراد خنک شده و با اسید فسفریک 85 درصد خنثی می‌شود. دی اتیل کربنات اضافی در خلاء تقطیر می شود. تحت این شرایط واکنش، یک گروه هیدروکسیل ترجیحا استری می شود. نسبت خروجی باقی مانده به محصولات 1:2.5:1 (مونوگلیکوزید: مونو کربنات: پلی کربنات).

علاوه بر تک کربنات، محصولاتی با درجه جایگزینی نسبتاً بالایی نیز در این واکنش تشکیل می شوند. درجه افزودن کربنات را می توان با مدیریت ماهر واکنش کنترل کرد. برای یک سی₁₂ مونوگلیکوزید، توزیع مونو-، دی- و تری کربنات 7:3:1 تحت شرایط واکنشی که توضیح داده شد به دست می آید (شکل 5). اگر زمان واکنش به 7 ساعت افزایش یابد و اگر 2 مول اتانول در آن زمان تقطیر شود، محصول اصلی C است.₁₂ مونوگلیکوزید دی کربنات اگر به 10 ساعت افزایش یابد و 3 مول اتانول تقطیر شود، محصول اصلی در نهایت تری کربنات است. بنابراین، درجه افزودن کربنات و در نتیجه تعادل آبدوست/لیپوفیل ترکیب آلکیل پلی گلیکوزید را می توان به راحتی با تغییر زمان واکنش و حجم تقطیر تنظیم کرد.