معرفی آلکیل پلی گلوکوزیدها

آلکیل گلوکزیدها شامل یک باقیمانده آلکیل آبگریز است که از یک الکل چرب و یک ساختار ساکارید آبدوست مشتق شده از D-گلوکز به دست می آید که از طریق یک پیوند گلیکوزیدی به هم متصل می شوند. آلکیل گلوکزیدها باقیمانده‌های آلکیل را با اتم‌های C6-C18 نشان می‌دهند، مانند اکثر سورفکتانت‌ها از دسته‌های دیگر مواد، برای مثال اترهای آلکیل پلی‌گلیکول معروف. مشخصه بارز گروه سر آبدوست است که توسط ساختارهای ساکاریدی با یک یا چند واحد گلوکز D-گلوکز بهم پیوسته تشکیل شده است. در شیمی آلی، واحدهای D-گلوکز از کربوهیدرات ها مشتق می شوند که به طور گسترده در طبیعت به شکل قندها یا اولیگو و پلی ساکاریدها یافت می شوند. به همین دلیل است که واحدهای D-گلوکز یک انتخاب واضح برای گروه سرفکتانت‌های هیدروفیل هستند، زیرا کربوهیدرات‌ها عملاً مواد خام پایان ناپذیر و تجدیدپذیر هستند. آلکیل گلوکوزیدها را می توان به روشی ساده و تعمیم یافته با فرمول تجربی آنها نشان داد.

ساختار واحدهای D-گلوکز 6 اتم کربن را نشان می دهد. تعداد واحدهای D-گلوکز در آلکیل پلی گلوکوزیدها n=1 در آلکیل مونوگلوکوزیدها، n=2 در آلکیل دی گلوکوزیدها، n=3 در آلکیل تری گلوکوزیدها و غیره است. در ادبیات، مخلوط آلکیل گلوکزیدها با تعداد واحدهای مختلف D-گلوکز اغلب آلکیل الیگوگلوکوزید یا آلکیل پلی گلوکوزید نامیده می شوند. در حالی که نام "آلکیل الیگوگلوکوزید" در این زمینه کاملاً دقیق است، اصطلاح "آلکیل پلی گلوکوزید" معمولا گمراه کننده است، زیرا آلکیل پلی گلوکزیدهای سورفکتانت به ندرت حاوی بیش از پنج واحد D-گلوکز هستند و بنابراین پلیمر نیستند. در فرمول های آلکیل پلی گلوکوزیدها، n نشان دهنده میانگین تعداد واحدهای D-گلوکز است، یعنی درجه پلیمریزاسیون n که معمولاً بین 1 تا 5 است. طول زنجیره باقی مانده های آلکیل آبگریز معمولاً بین X=6 و X= است. 8 اتم کربن

روشی که در آن آلکیل گلوکزیدهای سورفکتانت تولید می شوند، به ویژه انتخاب مواد خام، تنوع گسترده ای از محصولات نهایی را ممکن می کند، که ممکن است آلکیل گلوکزیدهای خالص شیمیایی یا مخلوط های آلکیل گلوکزید باشند. برای اولی، قوانین مرسوم نامگذاری مورد استفاده در شیمی کربوهیدرات در این متن اعمال می شود. مخلوط‌های آلکیل گلوکزید که اغلب به عنوان سورفکتانت‌های فنی استفاده می‌شوند معمولاً نام‌های بی‌اهمیتی مانند «آلکیل پلی‌گلوکوزیدها» یا «APGs» داده می‌شوند. در صورت لزوم توضیحات در متن ارائه شده است.

فرمول تجربی استریوشیمی پیچیده و چند عملکردی آلکیل گلوکزیدها را نشان نمی دهد. باقیمانده‌های آلکیل با زنجیره بلند ممکن است دارای اسکلت‌های کربنی خطی یا منشعب باشند، اگرچه معمولاً بقایای آلکیل خطی ترجیح داده می‌شود. از نظر شیمیایی، همه واحدهای D-گلوکز پلی هیدروکسی استال‌ها هستند که معمولاً در ساختار حلقه‌ای (که از حلقه‌های فوران پنج عضوی یا پیران شش عضوی به دست می‌آیند) و همچنین در پیکربندی آنومری ساختار استال متفاوت هستند. علاوه بر این، گزینه های مختلفی برای نوع پیوندهای گلیکوزیدی بین واحدهای D-گلوکز آلکیل الیگوساکاریدها وجود دارد. به ویژه در باقیمانده ساکارید آلکیل پلی گلوکوزیدها، این تغییرات احتمالی منجر به ساختارهای شیمیایی پیچیده و چندگانه می شود که تعیین این مواد را به طور فزاینده ای دشوار می کند.